Zwlekałam z tym wpisem długo, ale to chyba tylko dlatego, że gdzieś w głębi nie chciałam zakończyć tego rozdziału. Ale nadszedł czas, by ostatecznie pożegnać się z tym miejscem.

Kiedy 4 miesiące temu zapadła decyzja o przeniesieniu pracowni do mieszkania musieliśmy się uprać z pytaniem JAK? Większości osób, z którymi rozmawiałam wydawało się oczywiste, że skoro mamy 2-pokojowe gniazdko to w jednym pokoju będzie "dom", w drugim "pracownia". My postawiliśmy inaczej, kierując się tym w jaki sposób żyje się nam w domu wygodnie, a nie tym, jak od teraz powinniśmy zacząć funkcjonować.

Kiedy wspominałam komuś, że mam własną pracownię to często spotykałam się z odbiorem jakbym zdobyła szczyt marzeń. Tymczasem posiadanie pracowni poza domem ma też swoją drugą stronę medalu. Mój kącik krawiecki mieścił się na przestrzeni 9 lat w różnych miejscach: w pokoju Babci, w oddzielonej regałem przestrzeni w moim pokoju w domu rodzinnym, w kuchni w kawalerce Narzeczonego, w wynajmowanym pokoju poza domem, a także osobnym lokalu, który był TĄ wymarzoną pracownią, by ostatecznie zająć pół naszego dwupokojowego mieszkania. Przeprowadzka w domowy rewir wymagała sporo przemyśleń i odwagi, ale wylądowałam tu z bagażem doświadczeń, przyzwyczajeń i wiedzy co jest mi potrzebne a co nie. Dlaczego zdecydowałam się na ten krok? 

Wraz z coraz głębszym wchodzeniem w rzekę związaną z szyciem prędzej czy później natrafisz na słowo "overlock"/"owerlok" (ja przyzwyczaiłam się do angielskiej wersji). Co to tak właściwie jest i czy może Ci się przydać?

Wracam do Was po dłuższej przerwie - początek roku, zmiana pracowni oraz zaaklimatyzowanie się w nowym miejscu musiały mnie wykluczyć z gry w zakresie szycia dla siebie. ALE przenosiny pozwoliły skontrolować stan moich wszystkich zapasów materiałów, rzeczy do przeróbki i zrodziły w głowie pewien plan... 

"O pani szyje! To mi pani marynarkę uszyje!", "dla ciebie to pestka!", "przecież pani to zajmie chwileczkę", "dlaczego chce Pani za to tyle pieniędzy, to tylko dwa przeszycia?". Nie tylko ja słyszę często te komentarze, ale nie ma co się im dziwić - ogólna świadomość tego, ile czasu potrzeba na wykonanie choćby najprostszej rzeczy (albo dojście do momentu, że jest ona prosta) kuleje w społeczeństwie. Na każdym kroku powtarzam, że szycie jest wspaniałą umiejętnością, ale często spotykam się z brakiem pełnego zrozumienia, że zaawansowane szycie to tak naprawdę wieloetapowy proces, wymagający doświadczenia. Do tego jest wspaniale, jeśli idzie z nim w parze zaangażowanie, pasja i serce. Osobom początkującym już od samego początku nauki nie trzeba tego tłumaczyć - samo wzięcie w rękę igły z nitką uczy z miejsca pokory, ale też zaskakuje pięknymi efektami! A co dopiero mówić o hafcie, witrażu czy biżuterii!