Jak to się mówi: są dwa uda - albo się uda albo się nie uda. Uda trzeba też odziać, nawet jak się nie uda. 

Na dziś zaprezentowanych spodniach uszytych wg wykroju z Burdy 11/2010 (i zdjęciach à la Muminek) chciałabym zakończyć pokaz uszytych przeze mnie do tej pory (na przestrzeni ok 1,5 roku) rzeczy. Jako, że poziom narzekania dawno przybrał trudną do przeskoczenia poprzeczkę to dla odmiany chciałabym wymienić tylko to, co mi wyszło. Uczynię to poprzez zastosowanie myślników, by samą siebie ograniczyć. 

- moje pierwsze spodnie.. co wyszło? Ważne, że one wyszły :D

- zostały uszyte do końca (choć i tak przeszły chybaz 5 przeróbek, zwężeń..)

- ładnie wszyłam patki z tyłu (co z tego, jak wyzierają spod nich kieszenie z ciemniejszego materiału ;P)

- nauczyłam się, że wszywać zamek trzeba mając podgląd w postaci innych portek, a nie Burdy

- przepięknie zmieściłam wykrój na kuponie materiału, co do 1 cm 

- kieszenie mam głębokie - nie zgubię telefonu

 Mimo to wyszły źle, ale jak napisałam wcześniej - nie rozwinę tematu. Pokora wobec własnej nadwrażliwości ;D I ten fason nie służy, a szkoda.
Dla porównania: tak uszyła je Granda.

Bluzkę też uszyłam sama (barwiona prze ze mnie cienka bawełna) na podstawie bluzki z Diany  Moden (tej "średniowiecznej"). Zapodziawszy ją, nie zaprezentowałam jej wcześniej, co czynię teraz.

Jako, że ostatnio zostałam zbesztana za zbyt srogie traktowanie swych rzeczy przedstawiam Wam kolejne, pozwalając sobie na brak rozbudowanego, odautorskiego komentarza:D

Chociaż nie - przy kamizelce to ja muszę się pochwalić, bo jak na pierwszą rzecz, posiadającą tego typu kołnierz, to wyszła mi bardzo dobrze i jestem zadowolona zarówno z szycia, materiału (za kupioną na ten cel ogroooomną zamszową spódnicę w lumpie dałam co prawda ok 25zł [!!!], ale wystarczy jeszcze na torbę:D) no i koloru, określanego mianem "camelkowego". Wykrój z Burdy 4/2007 (najbardziej wyciuchany przeze mnie numer - rewelacyjny!). 

Obie spódnice powstały z zasłon z Ikei, 100% bawełna, tych z których uszyłam też tą "średniowieczną" bluzkę. Tam możecie zobaczyć, jaki kolor miały zasłonki przed barwieniem. Pierwsza początkowo była też malinowa, ale uznałam, że muszę zabarwić ją na czarno, bo nie dawała mi spokoju. Z barwieniem drugiej też miałam przeboje. Ostatecznie zdecydowałam się na czekoladowy brąz. Pierwsza - wynik eksperymentu (...), druga - wykrój z Diana Moden 3/07.

Dwie poniższe bluzki uszyłam z jednego kuponu materiału wyszperanego w sh ( jakieś 4 zł, niestety bawełna z poliestrem... - na cholerę ludzie to mieszają?). Pierwsza zrobiona według wykroju z Burdy (4/2007) na obronę licencjatu. W magazynie pokazano model wykonany z połączenia popeliny i szyfonu o odmiennych kwiatowych wzorach. Ja obrałam inną taktykę: na biało i elegancko - brakowało mi czegoś takiego w szafie. Druga - moja wariacja na temat tuniki. Rękawki zrobiłam na bazie wcześniej wykrojonych bufek pierwszej bluzki, poszerzonych u dołu.

Kolejna - prosta z wiązaniem na biodrach. Wersja bluzki uniwersalnej, pasującej do wszystkiego. Posłużyła ku temu różowa tkanina (użyta w tych gatkach), zafarbowana na kolor... jakby jeansowy. Ta w drobne groszki powstała ze starego bezrękawnika mojej mamy. Wygodna, ładnie prezentuje, co ma prezentować. Problem polega na tym, że jest z poliestru... Kiedy nauczyłam się szyć na maszynie wpadałam w szał przerabiania różnych rzeczy, bez względu na to, z czego były/miały być zrobione. No ale nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem:) Bluzkę noszę, ale patrzenie na skład tkaniny to już mój nawyk podstawowy.

Koleje bluzki, które okazały się niewypałem... Pierwsza (wg Burdy 4/2007), co tu dużo mówić: zakochałam się i w materiale i kroju i w tym, jak udało mi się dobrać lamówki. Nawalił dobór materiału: zbyt mało elastyczny. Na stosie czeka już dzianina, aby uszyć jeszcze taką jedną bluzkę, ale to już nie będzie to samo. Druga: 100% bawełny. Niestety materiał z zasłon z Ikei (dwie ogromne zasłony za 7zł!) okazał się za gruby. W efekcie powstała bluzka ciut na modłę średniowiecznej bluzy :)  

  

Wszystko pokazane po to, aby:
dla szyjących: aby zawsze pamiętać, że zawsze każdej/każdemu z nas może nie pójść coś zgodnie z planem.
dla nie szyjących: abyście nie myślały, że jak już się szyje, to wszystko zawsze wychodzi idealnie, a szycie samo w sobie jest proste.

Prawda jest taka, że wiele rzeczy, jakie zalegają u nas w szafach (mam na myśli przeciętną szafę przeciętnej Polki czy Polaka) jest zrobionych z tkanin czy dzianin, może i dobrze dobranych do modelu (kwestia elastyczności, gniotliwości, przewiewności), ale najczęściej z dużymi domieszkami albo w całości z tkanin syntetycznych. Niestety często cena ciucha w sklepie nie musi iść w parze z jakością. Nie chcę się już powtarzać i gadać w kółko, jak zależy mi na szyciu z tkanin jak najbardziej naturalnych i właściwych do wybranego modelu. W każdym razie rozpoznawania ich i doboru trzeba się po prostu nauczyć. Też, a może przede wszystkim, na własnych błędach - jak ja:)

Surowo siębie oceniam, surowo. Trzeba wrócić do wykrojów i dalej uczyć się szyć:) 

Asia 

Pamiętacie Pyzę? Małą, pękatą, składającą się prawie w całości ze spódnicy z paski, chusty i małych trzewiczków? Mój umysł zepchnął ją gdzieś w otchłań pamięci, by wydobyć, jakże wyraźnie, po tylu latach za sprawą materiału. Choćby dla takich przeżyć warto chodzić do sh! Pasiaste, bawełniane zasłonki (3 zł!) od razu wpadły mi w oko, a na siatkówce wyklarowała się wizja ludowej spódnicy. Po zakupie i dłuższych przemyśleniach postanowiłam zrobić sukienkę. Długo trwało zanim ją uszyłam. Biłam się ze sobą czy góra ma być zielona czy bordo, czy z rękawkiem czy bez, czy kokarda beżowa czy nie, czy zamek z boku czy z tyłu, jaki ma być rytm pasków przy zakładkach… 

Ostatecznie do zrobienia góry wyszperałam z szafy brata zielony t-shirt z grubej bawełny (Fruit of the Loom, kupiony przeze mnie też za jakieś 3 zł). Sukienka ma ukryty pod wiązaniem zamek, wszyty z boku (dość felernie to niestety wygląda...). Model góry zaczerpnęłam z wykroju po tej bluzce (a właściwie jej połowie). Taka opcja rękawka jest łatwa w szyciu, ale przede wszystkim wygodna w noszeniu, mniej krępująca i bardziej przewiewna. Całą górę odszyłam zygzakiem, aby nie odebrać materiałowi tej odrobiny elastyczności, którą posiada. Po uszyciu sukienki pomyślałam, że mogłaby być też odrobinę dłuższa, aby zasłonić kolana (nie lubię ich), ale że dół ma sporo podłożenia i obszyty jest ręcznie to nie będzie żadnego problemu z ewentualnym przedłużeniem. Co do paska: resztka materiału, o której pisałam wcześniej, znalazła w końcu swoje zastosowanie.

Koszty: t-shirt 3zł + zasłonki 3zł + zamek wyszperany z szuflady 0zł + resztka rateriału na pasek 0zł = 6zł :)

Trzewiki kupione. Brakuje tylko fartuszka:)

sukienka: joanka-z
100% bawełna, pasek: bawełna 50%, poliester 50%

   

Kiedy zakładałam bloga miałam wielkie plany: że będzie dużo zdjęć, że zaprezentuję Wam wszystko, co uszyłam, że w ogóle będzie więcej o szyciu. Biorąc pod uwagę wszystkie niesprzyjające czynniki i  tempo w jakim mi idzie relacjonowanie, postanowiłam spędzać produktywnie możliwy wolny czas z manekinem i zaprezentować Wam  to, co zrobiłam do tej pory. Dzięki temu nadgonię czas i będę mogła prezentować Wam na bieżąco wyniki mych poczynań. Mam też nadzieję, że uda mi się zaprezentować je jeszcze na ciekawszych zdjęciach.


Zielona bombka powstała z cienkiej bawełny według wykroju z Burdy (5/2010). Uszyta wskutek buntu, ponieważ nigdzie nie mogłam sobie znaleźć sukienki na wesele. Myślę, że jest jedną z rzeczy, które wyszły mi najlepiej. Zestawiam ją z chyba pierwszą rzeczą, jaką uszyłam. Nie mając pojęcia o konstrukcji wzięłam po prostu jakieś stare prześcieradło (spodobał mi się ten motyw ze statkiem i kropelkami wody), powszywałam gumki i postanowiłam to zafarbować. W wyniku powstało coś na kształt tutki wykonanej z ręcznika papierowego do rąk ;)
Dwie kolejne sukienki powstały z jednego wykroju z Burdy (11/2010). Pierwsza z ciepłej bawełny z poliestrem (niestety, choć dzięki niemu nie gniecie się za bardzo) nadaje się idealnie na chłodne, też te zimowe, dni. Dużo się nasłuchałam, że wyglądam jak pasterka, nauczycielka, babka z sierocińca - trudno. Naprawdę bardzo ją lubię. Druga - kolejna potrzeba chwili. Zrobiona pospiesznie na bal karnawałowy z pierwszego lepszego materiału, co okazało się błędem. Desperacko wyszperałam jakąś błyszczącą tkaninę, która miała być na zasłonki, prześcieradło czy poszewki - nie wiem. Wiem tylko, że nie nadaje się na sukienkę, bo gniecie się niemiołosiernie. Idealna na imprezę, gdzie jest alkohol - wraz z coraz mocniejszym pognieceniem materiału odurzeni ludzie coraz mniej to zauważają :D