Taki recykling to ja lubię: kupiłam męski t-shirt za zobowiązującą do sukcesu kwotę 1zł i przerobiłam na prosty top z sową. Kilka cięć, kilka przeszyć, zabawa z rozpuszczalnikiem i szybko, tanim kosztem można mieć oryginalną koszulkę, jakiej nie ma nikt:) Wzór na aplikację znalazłam na świetnej stronie Graphics Fairy. Sposób na przenoszenie nadruku na tkaninę znajdziecie u Wioli z Bezdomnej Szafy (tutaj) i LoliJoo (tutaj). Jak Wam się podoba?


Dokumentacja procesu twórczego wygląda następująco:
Pozdrawiam,
Joanka:)

Jakiś czas temu uszyłam sobie bawełnianą eko siatkę - zwykłą, prostą. Nie rozstaję się na krok, bo okazała się dla mnie idealna :) Jest cienka, nie ma podszewki - po złożeniu w kostkę mieści się w każdej torebce czy nerce, więc mogę ją mieć cały czas przy sobie. Wygodnym rozwiązaniem jest jedno dłuuuuuugie ucho do noszenia "na krzyż"- świetna alternatywa dla osób nie lubiących toreb na jedno ramię, czyli mnie między innymi. Sprawdza się na spacerach, zakupach i rolkach (tak, rolki też mieści ;]). Jest zapinana na magnes. Jak wam się podoba takie proste rozwiązanie w moim wydaniu? :)

Biorąc pod uwagę fakt, że są naprawdę wygodne uszyłam jeszcze takie cztery, może ktoś z Was się skusi:) Są dostępne w sprzedaży w galerii Dooperelle.pl - o TUTAJ:)
Pozdrowienia,
Joanka-z:)

Michał: "Teraz wszyscy będą wiedzieć w jakich majtkach chodzę. To trochę krępujące :P"

Proszę Państwa prezentuję Wam to, co zmajstrowałam mojemu Mężczyźnie na urodziny: bokserki, sztuk 2. Są zwykłe, ale nie ma lepszych prezentów niż praktyczne i wykonane własnoręcznie, z myślą o obdarowanej osobie, ot co! Dla zachowania estetyki bloga, w trosce o Wasze nerwy i kwestię dobrego smaku zdjęć na modelu nie będzie;)

Wtrącenie:

Wiem, że brzydko jest się chwalić i w ogóle... Michała urodziny wypadają zaraz po moich (tak naprawdę to wydaje nam się, że nasze mamy leżały razem na porodówce :P - miłość od pierwszego dnia, ach... ), więc pozwolę sobie nawiązać do swojej osoby i zaprezentować Wam jakie cudne niespodzianki otrzymałam w prezencie - jak tu się nie chwalić?

Wśród niespodzianek znalazły się materiały od LoliJoo, materiał w sowy i babeczka od Mithry ze spółką oraz cudnej urody świecznik autorstwa SłomianegoOgnia (w odwecie za urodzinową sowę-indiankę :D) 

Dziękuję jeszcze raz :*

Po tym przesłodkim przerywniku zapraszam Was do dalszej kontemplacji męskich gaci. Już nie będę ich Michałowi kupować - wycieczka do sklepu zajmuje tyle samo czasu, co szycie. Kosztów nie trzeba chyba kalkulować (tym bardziej, że Michał tu zagląda:P). Ostatnio zdałam sobie sprawę, że naprawdę lubię szyć wszelkiego rodzaju bieliznę; taką prostą, bawełnianą albo lnianą:)

Pozdrawiam,

Joanka-z:)

Lato to len i sukienki, czyli to, co Joanka lubi najbardziej:) 

Marzyłam o białej, lnianej sukience, na którą pomysł wykrystalizował się już dawno, dawno temu podczas recyklingowania spódnicy z wielkimi kieszeniami. Pamiętając o przebojach towarzyszących tamtemu szyciu (a takiego szycia się nie zapomina... oj nie!) postanowiłam wykorzystać to, co zapamiętałam z tamtej lekcji i pozwężałam kliny boczne, niwelując dodatkowe marszczenia na biodrach. Polecam Wam ten pomysł na kieszenie, bo są po prostu genialne! Zmodyfikowaną górę sukienki możecie pamiętać z sukienki retro w grochy. Dodatkowo w ramach eksperymentowania z tetrą postanowiłam wykonać z niej podłożenie sukienki. Po naradzie plemiennej z moją mamą obie doszłyśmy do wniosku, że tetra nie różni się od zastosowanego lnu właściwie niczym poza gęstością splotu. Szyło się paskudnie, ale dzięki tetrze sukienka jest niezwykle przewiewna, zdrowa dla ciała, a skóra swobodnie oddycha. Sama sukienka jest dość prosta i od razu została ochrzczona ochrzczona mianem... "piguły" w ramach skojarzeń z fartuchem pielęgniarskim:P

Halka sprawdza się perfekcyjnie - rozwiewam wszelkie wątpliwości: eksperyment przeszedł test na 6 :D (nie gniecie się i nie "klei", ha!:D)

Na koniec pozostaje kwestia trudna: kwestia "feszyn". Podobnie jak Marchewkowa pozostaję głucha na karcące rady stylisty, że biel jest przewidywalna, mało wnosząca i nadaje się tylko do ślubu. Że pogrubia, że jest trudna, niepraktyczna, często szpecąca i że "nie ma nic nudniejszego i bardziej szkodzącego figurze!" Ojej ;] No tak: biała sukienka na lato jest rzeczywiście idiotycznym pomysłem. Debilnym wprost mówiąc:P Jeśli widać mój cellulit i szpetnie się prezentuję, a sam pomysł na sukienkę jest przewidujący - wybaczcie. Moja ignorancja dla stylistów widocznie nie zna granic :P

Sukienka powstała dzięki mojej mamie, która kupiła mi kiedyś w jakimś supermarkecie dwa lniane prześcieradła na promocji po ok. 6 zł. Płótno ma skazy, a włókna są słabe, ale LEN TO LEN i na lato nic go nie zastąpi:)

Dużo słońca Wam życzę!

Dziękuję, cieszę się i jestem naprawdę zaskoczona, że tyle osób zgłosiło się na Candy:) 

Joanka:)

Kochani,

około 2,5 m-ca temu świętowaliśmy rok istnienia bloga, ale candy mogłam przygotować dla Was dopiero teraz i ogłosić je w dniu moich urodzin:) Wolę dawać prezenty, niż dostawać, dlatego z radością przygotowałam dla Was coś szczególnego - torbę z... koziołkiem! Mam nadzieję, że taka wersja się Wam spodoba i będzie dobrze służyć zwycięzcy. To jest pierwsza rzecz z naszytym znakiem Joanki-z :)

Zasady są proste:

Zapisy trwają do końca lipca. 1 sierpnia wylosuję spośród zapisanych osób zwycięzcę, do którego trafi poniższa koziołkowa torba:)

Torba jest w całości wykonana z bawełny i ma marynarskie kolory. Koziołek jest przeszyty czerwoną nicią, a w środku ukryta jest pasująca, soczyście czerwona kieszonka :) Ma długie uszy - jest w sam raz na zakupy:)

Zapraszam do zabawy!

Uściski,

Joanka:)

Lekcja 2 - szyjemy spodenki.

Szycie spodenek nie jest skomplikowane i w zasadzie sprowadza się do kilku przeszyć. Osoby bardzo, bardzo cierpliwe mogą uszyć je ręcznie:) 

Potrzebujemy: kawałek bawełnianej tkaniny (świetnie sprawdzają się do tego stare prześcieradła czy poszewki:) ), mydełko krawieckie, szpilki, nożyce, agrafkę, igły, nici i gumkę (szer. 2 cm) o długości równej naszemu obwodowi bioder. Potrzebny jest też nam wykrój :) 

Jak wykonać wykrój - patrz: Lekcja 1 - KLIK

Po przygotowaniu wykroju układamy nasze formy na złożonej na pół tkaninie (prawą stroną do środka). Uważajmy na to, aby formy ułożyć wzdłuż wątku tkaniny - nie po skosie! Bo nam się spodenki będą deformować. 

Odrysujmy formę przodu i tyłu. Zaznaczmy zapasy: dodajmy 1,5 cm na podłożenie dolnej linii nogawek, u góry 5,5 cm (4 cm na tunel na gumkę i 1,5 cm na podłożenie), w pozostałych miejscach dodajmy 1 cm a zapasy na szwy. Wycinamy.

Zepnijmy ze sobą złożone części szpilkami (jeśli czujecie się niepewnie to lepiej przefastrygujcie) i przeszyjmy  wzdłuż zaznaczonych linii.

Po przeszyciu zabezpieczamy brzegi zygzakiem lub ściegiem overlockowym.

Rozkładamy przeszyte części i spinamy (lub fastrygujemy) wewnętrzne boki nogawek. Zszywamy i obszywamy brzegi.

Teraz zszywamy boczne szwy nogawek i obszywamy brzegi.

Podkładamy dolne brzegi nogawek. Jeśli macie ochotę wszyć koronkę to też ją przyfastrygujcie. Przeszywamy :)

Teraz pora zabrać się za górną krawędź: wykonujemy podłożenie na granicy pierwszej linii (1,5 cm) i zaginamy, tworząc 4-centymetrowy tunel.

Przeszywamy tunel na maszynie. Pamiętajmy, aby nie przeszyć do końca - zostawmy ok. 3 cm nieprzeszyte, aby mieć którędy wciągnąć gumkę:) Ja dodatkowo przeszywam jeszcze spodenki przy górnej krawędzi. Dzięki temu gumka lepiej leży w środku i się nie przekręca :)

Wciągamy gumkę za pomocą agrafki, zszywamy ze sobą jej końce i...

i gotowe:) Możemy cieszyć się nowymi szortami :D

Uściski,

Joanka :)

Kochani,

dostaję od Was wiele maili z pytaniem jak uszyć krótkie spodenki/gatki/szorty, które prezentowałam w TYM poście. Oto przepis.

Lekcja 1: robimy wykrój 

Najłatwiej jest sięgnąć po gotowy wykrój spodenek, jaki oferują nam różne magazyny (m.in. Burda, Szycie krok po kroku, Diana Moden). Chciałabym Wam pokazać jak stworzyć taką formę samemu. Aby samodzielnie wykonać wykrój i uszyć na jego podstawie szorty nie trzeba być mistrzem krawiectwa:) Można stworzyć go odrysowując poszczególne formy z naszych codziennych ubrań. Jako wzorcowe, docelowe posłużą nam formy spodenek z Burdy nr 5/2010:

Do przygotowania form potrzebne będą:

- spodnie - najlepiej dresowe albo takie, które mają proste nogawki i nie są zbyt taliowane,

- arkusz papieru pakowego - szary lub biały (koszt: ok. 0,50zł),

- gruby miękki ołówek albo kredka,

- szpilki,
- marker lub mazak,

- nożyce,

- dla chętnych: mały talerzyk:)

I zaczynamy:)
Wywińmy jedną nogawkę spodni na lewą stronę i wsadźmy do środka drugą, niewywiniętą nogawkę.
Ułóżmy nogawki, aby prosto na sobie leżały. Naszym oczom ukazała się forma na wykrój przodu:)
I teraz zaczyna się zabawa: bierzemy papier pakowy, kładziemy go na spodnie, przypinamy szpilkami, aby się nie suwał, chwytamy kredkę w dłoń i kreślimy nią po szwie tak, aby się nam "odbił" :)

Forma przodu odrysowana:) Teraz przekręćmy spodnie tak, aby była widoczna linia podkroju kroku w tylnej części spodni - odrysujmy ją. Należy pamiętać, że tył jest szerszy i jego część jest wywinięta pod spód. Jak odrysujemy podkrój kroku to musimy spodnie delikatnie obrócić, by dojść do bocznego szwu.

Uwaga: zwykle w spodniach tylna cześć jest wyższa od przedniej. Ja postanowiłam formę uprościć i wyrównać wysokości przodu i tyłu, dlatego zaznaczona forma nie pokrywa się na zdjęciu z linią szwów, ale o tym za chwilę:)

I w ten oto sposób mamy przed sobą dwie formy:) W taki prosty sposób możemy przerysować sobie również formy innych ubrań:)
Teraz musimy troszkę uprościć i dopasować do siebie formy.
Najważniejsze są dla nas linie podkroju kroku, biegnące po łuku oraz linie nogawek - zaznaczmy je za pomocą markera (proste linie nogawek przy pomocy linijki).
Teraz zajmiemy się formą przodu. We wzorcowej formie z Burdy dolna linia nogawek i górna linia wykroju biegną prostopadle do linii bocznej nogawek.
Aby uzyskać ten efekt musimy za pomocą ekierki wyznaczyć linię prostopadłą do linii bocznej nogawki, aby przeszła przez najwyższy punkt podkroju kroku.
Nasze nogawki będą miały 5 cm długości. Zaznaczmy tą długość na papierze. Wykreślmy drugą prostopadłą linię, która przejdzie nam przez punkt, który wyznacza ta długość.
I gotowe. Teraz pora na tył.
Zaczynamy od zaznaczenia długości nogawek (5 cm). Znów wykreślmy linię prostopadłą do linii nogawek, przechodzącą przez ten punkt.
Tył spodni jest często wyższy niż przód. Aby nasze obie formy - tył i przód - miały równą wysokość musimy wysokość tyłu dopasować do wysokości przodu. Zmierzmy w tym celu wysokość przedniej formy - moja ma 26 cm. Taką samą długość zaznaczam na wykroju tyłu. Wykreślam linię prostopadłą.
Aby nasze spodenki były luźniejsze poszerzmy nogawki przynajmniej o 5 cm :)
I gotowe:) Możemy wyciąć formy z papieru:)
Warto je odrysować ponownie na czystym kawałku papieru, aby nie ubrudzić materiału ołówkiem czy kredką:)

Dla chętnych:
Jeśli chcecie, aby Wasze spodenki miały zaokrąglone wcięcia na bokach, jak w spodenkach pokazanych poniżej, to na wykroju odrysujcie sobie na boku nogawek łuki posiłkując się małym talerzykiem albo szklanką:)
Uwaga: 
pamiętajcie, że nie jestem krawcową i wiele rzeczy robię po prostu na "chłopski rozum" :)

Wykrój na te spodenki możecie wykreślić też przerysowując na papier poniższe formy, które dla Was przygotowałam - pomogą Wam w tym wymiary (kliknijcie na obrazek, aby powiększyć):

Mając taki wykrój możecie uszyć proste spodnie o każdej długości (wystarczy przedłużać nogawki) i obwodzie (poszerzamy wykrój) i wysokości. Są idealne do spania, biegania, hasania po lasach czy śmigania po domu:) Na jego podstawie można zrobić też szorty da dziecka czy dorosłego mężczyzny (u panów musimy dodać kilkanaście cm u góry), przy czym należy zawsze pamiętać o uwzględnieniu wymiarów ciała:)

UWAGA 1: Te spodenki robiłam na mój obwód bioder (91 cm), ale są one raczej uniwersalne i będą dobre dla pań o obwodzie bioder 70-90 :) Drobniejsze panie mogą sobie zwęzić nogawki.

UWAGA 2: Wykrój nie uwzględnia podłożenia na tunel do gumy:)

cdn. - będziemy szyć spodenki.

Uściski,

Joanka:)