..."gdy zielone Boże Narodzenie, a Wielkanoc biała, w polu uciecha mała".
Dobrze, że Boże Narodzenie też było śnieżne! Mimo, że lubię zimę (ale nie wiosną - bez przesady!), to mam nadzieję, że śnieg zdąży stopnieć i szybko się zazieleni wokół, a łąki ukwiecą. Nie patrząc na szarugę za oknem chciałabym Wam Kochani życzyć wiosny w sercu na każdy dzień roku oraz spokoju na nadchodzące Święta. Śpędźcie je wesoło, leniwie i rodzinnie - trzeba zbierać siły, by ruszyć z kopyta po Świętach ;)

Za jego naturalność, kolor, szelest, subtelną elegancję, ponadczasowość, za wyłuskiwane źdźbła z tkaniny i miękkość, kiedy służy mi przez lata. Uwielbiam iść w bezczelnie pogniecionej spódnicy czy sukience i widzieć pocące się panie w poliestrowych kieckach, nieskazitelnie powiewających bez ani jednej zmarszczki. Lubię przebywać między ludźmi w rekonstruowanych strojach i kłuć mózg myślą, że kiedyś przecież ludzie tylko len na tyłku mieli!

Wspominałam kilkakrotnie, że miałam okazję sprzedawać lnianą odzież artystyczną na "artystycznej" ul. Mariackiej w Gdańsku. Ile ja się o lnie nasłuchałam! Bo to pogrubia, bo się to to gniecie, bo to nie ma koloru, bo len noszą tylko starsze otyłe panie, bo len jest dla babć, dla bogatych czarownic, bo to szmaty, bo len to bo len tamto. A i że len jest najlepszy na ściery do szkła. Słuchałam zawsze z uśmiechem, bo mojej miłości do lnu nie zachwieje nic :) Często udaje mi się kupić lniane tkaniny za grosze w lumpeksach. Mam wrażenie, że wyceniające je osoby nie zdają sobie sprawy ile len może kosztować w sklepach z tkaninami lub ile trzeba zapłacić za przywilej odziania się gotowym lnianym ubraniem/dodatkiem, kupionym w sklepie. Ot, dawne bogactwo ubogich.

Odkąd pracowałam miałam ochotę uszyć sobie JĄ. To miała być moja SUKIENKA MARZEŃ - lniana, niby średniowieczna, z długim rękawem, koniecznie w naturalnym kolorze. Skroiłam ją szczęśliwa według wykroju jednej z ostatnich Burd (jak mi się przypomni której, to dopiszę), uszyłam na prędce, przymierzyłam i ... klops. Sukienka prezentowała się po porostu fatalnie i rzuciłam ją w kąt, gdzie przeleżała z miesiąc, może dwa? Po wielu naradach i przemyśleniach  zebrałam się w sobie (szczególne podziękowania dla Agaty, która zajmuje się rekontrukcją odzieży i podpowiedziała co zrobić, by wydobyć XV-wieczny charakter): zaokrągliłam i pogłębiłam dekolt, dodałam z przodu głęęęębokie zaszewki, wszystko pozwężałam, dopasowałam, rękaw ciachnęłam do łokcia, poprzeinaczałam - z pierwotnego wykroju nie zostało prawie nic. Burda potrafi ułatwić szycie ;)

 Początkowo moja uszyta kiecka prezentowała się tak:

Zima w tym roku daje w kość i próbuje odciągnąć nasze myśli od tego, że dziś zaczyna się kalendarzowa wiosna! Na przekór mrozom, zaspom i zimnym zawiejom proponuję Wam wybiec myślami do przodu: do świąt, ciepłych, wesołych kolorów i... świątecznych dekoracji!
W tym roku zalęgła się u mnie w pracowni masa pociesznych kurczaków (tych samych, co w zeszłym roku) i zawieszki - jajka. Jak je uszyć? Kurczaczki powstały na bazie tego wzoru - wróbelki uszyte z żółtego filcu i bez ogonka idealnie prezentują się w roli kurcząt. A jak uszyć jajko? Poniżej znajdziecie instrukcję.

Aby uszyć jajo potrzebujemy formy - możecie sobie śmiało wydrukować, odrysować od tej, którą przygotowałam dla Was poniżej. Moje formy mają 11cm. Możecie sobie ją powiększyć lub zmniejszyć według upodobania :)

Składamy materiał prawą stroną do środka. Na jajeczko nie trzeba dużej ilości tkaniny - idealnie nadadzą się do tego resztki materiałów. Jajo odrysowujemy i wycinamy wzdłuż linii.

Zszywamy jajko. Obszywam je sunąc stopką wzdłuż krawędzi, w odległości ok 0,7cm. Osoby, które czują się niepewnie mogą sfastrygować ze sobą lub spiąć szpileczkami formy, aby się nie poprzesuwały względem siebie. Pamiętajmy, aby nie zszyć jajka do końca - zostawmy dziurkę (ok. 2cm), przez którą wywiniemy jajko na prawą stronę. Zanim wywiniemy ponacinajmy jeszcze zapasy szwów delikatnie nożyczkami (ostrożnie, aby nie przeciąć szwu!). Dzięki takim nacięciom na łukach po wywinięciu materiał nie będzie się nam ściągał i deformował.
Wywińmy jajo (możemy sobie pomóc przy tym ołówkiem, kredką czy końcówką pędzla) i przeprasujmy, aby się ładnie prezentowało :)

Na koniec wypełniamy jajko niewielką ilością wkładu (takiego, jak w poduszkach - można nawet trochę z jakiegoś jaśka uszczknąć ;) ), zszywamy ręcznie wlot...

 ... przeciągamy przez górę jajka nitkę/ sznureczek  do zawieszenia...

... i gotowe! Proste, prawda?
Jajko wieszamy na gałązce brzózki, karniszu czy lampie i niech cieszy nasze oczy :)

Pewnie obiła się Wam o uszy informacja o fantastycznym konkursie, organizowanym przez firmę Łucznik, mającym na celu wyłonić najlepsze SZYCIOWE BLOGI ROKU 2012 w kategoriach MODA, DIY i OSOBOWOŚĆ. Zgłosiło się aż 113 kreatywnych blogów! To, co mnie chyba najbardziej jednak cieszy to fakt, że dzięki konkursowi zebrano w jednym miejscu świetną pulę blogów, zajmujących się szeroko rozumianym szyciem, modą i rękodziełem. W ten sposób poznałam wiele naprawdę interesujących blogów, o których nie miałam totalnie pojęcia!

Wyborem najlepszych blogów w każdej z kategorii zajmie się jury, ale osobno jest też przewidziana nagroda na najlepszego bloga zdaniem internautów. Wszystkie blogi możecie przejrzeć TUTAJ. Jeśli chcecie wesprzeć mój blog w głosowaniu w kategorii DIY (Do It Yourself) od razu można zajrzeć na moją zakładkę TUTAJ i kliknąć ładny, pomarańczowy prostokąt "głosuj" ;) Każdy z Was może oddać tylko jeden głos - tym bardziej (o ile Wasz wybór padnie na mój blog) są dla mnie cenne. Głosować można do 26.03. 

Ale, ale - to co może Was zainteresować to fakt, że przewidziano sporo nagród dla głosujących internautów! Spośród tych, którzy podadzą dodatkowo swój e-mail, zostanie rozlosowanych 50 poradników Łucznika: Proste i modne szycie, Uszyj w jedno popołudnie lub Patchwork krok po kroku. Dodatkowo możecie zaargumentować swój wybór publikując komentarz na Fanpage'u konkursu - najciekawsze komentarze zostaną nagrodzone trzema łucznikowymi maszynami ANNA 510! Warto spróbować! ;)

Coraz więcej osób szyje! Wyobraźcie sobie, że to zjawisko stało się już na tyle masowe i zauważalne, że media postanowiły o tym zatrąbić (polecam artykuł oraz krótki filmik). Maszyny do szycia wracają do łask, ale tak naprawdę wśród moich krewniaków i znajomych niewiele osób umie szyć (ale to się zmienia). To też ma swoje plusy, bo jak ktoś ma jakieś zbędne rzeczy to zamiast je wyrzucić... daje szyjącej Joance, ha! ;D Tą drogą trafiła jakiś czas temu w moje ręce sukienka po znajomej babci. Sukienka, a raczej podomka, dość piżamowa w obyciu, dotyku i wyglądzie. Ubrałam i pomyślałam "ło matulu tragedyja!" i zaświtał mi pomysł na prostą, szybką przeróbkę.

Cuż zrobiłam? Postanowiłam kieckę skrócić, odciąć ściągacze, które mi się wybitnie nie spodobały...

 podłożyłam rękawy i dekolt, dorobiłam pętelki na pasek...

... doszyłam kieszonkę (od długiego czasu miałam ochotę uszyć sobie coś z taką małą kieszonką), wsunęłam tasiemkę z folkowym wzorkiem zamiast paska... i voila!

Pół godzinki roboty, koszt - 0,00 zł i mam nową tunikę w szafie :)  

PRZED i PO:

Kreatywnych chwil Wam życzę!

Joanka :)

Był Finn, przyszła pora na Jake'a! Pluszak szyty "jako niespodzianka" dla Marcina, którego pozdrawiam ^^ Materiał pozyskany drogą recyklingu z t-shirta ;)

Też czujecie wiosnę w powietrzu? To dobry czas na zmiany!

Od dłuższego czasu biłam się z myślami i postanowiłam w końcu podzielić to, co robię, na dwie osobne drogi.

Zdaję sobie sprawę, że istnieje spore grono odbiorców, których interesuje głównie to, co szyję, jak przerabiam i jakie mam pomysły. Nie chciałabym zasypywać Was ciągle (zarówno tutaj, jak i na fanpage'u bloga) informacjami o każdej nowej uszytej nerce, portfelu czy kolejnej małej sówce. Niech ten blog (i jego fanpage) pozostanie blogiem o szyciu, hand made'owych przeróbkach wynikających z miłości do recyklingu i rękodzielniczych sposobach na odmienienie otaczającej nas rzeczywistości. Jednym słowem: przyszła pora, by dokonać podziału na to, co robię dla siebie i na to, co mogę zrobić dla Was. Na to czego się uczę i na to, czego już się nauczyłam i mogę zaproponować Wam w sprzedaży.

Od tej pory wszystkie informacje dotyczące akcesoriów wychodzących z pracowni: nerek, toreb, siatek, breloczków itp. będą się pojawiać na nowym fanpage'u Joanka-z Workshop. W przygotowaniu jest również osobna strona internetowa. Co ważniejsze odkrycia pewnie będę prezentowała również tutaj :) Mam nadzieję, że to rozdwojenie dobrze nam zrobi i wszystko stanie się bardziej przejrzyste. Zapraszam Was wszystkich gorąco!

Joanka :)