Zgadzam się ze wszystkim/ a najlepsi są znajomi, a skróć mi spodnie, spódnicę /poszedł mi szew - zszyjesz?? a zminejszysz mi poduszkę żeby wyszło na 2 jaśki, wszyj mi zamek - przecież masz maszynę to umiesz. Koleżanka z pracy notorycznie kupuje za duże rzeczy i podrzuca mi do zwężenia...
Koszmar
chyba ze szyjesz naprawdę dla siebie to rewelacja;)

No zgadzam się, nie warto, oj nie warto ;)
Twoje "przydasie" mają szczęście, że się faktycznie przydają, ja ostatnio zrobiłam generalny przegląd resztek i ścinków i zaniosłam je do szkolnej świetlicy, która ogłosiła zbiórkę.
Lumpeksy i sklepy z tkaninami staram się omijać, odwiedzam je tylko po konkretną rzecz i ściśle się tego trzymam, choć serce się rwie do tych piękności.

no coż, uśmiecham się od komputera szeroko :)

U mnie tak samo punkt w punkt. Materiały i akcesoria piętrzą się na strychu i w mojej "szafce", już rozglądam się za nowym sprzętem a w kolejce po przeróbki lub uszycie czegoś czekają trzy osoby ale nie żałuję. Cieszę się, że odnalazłam takie hobby a nie marnuję czasu na bezowocne siedzenie np. przed telewizorem. :D

U mnie tak samo punkt w punkt. Materiały i akcesoria piętrzą się na strychu i w mojej "szafce", już rozglądam się za nowym sprzętem a w kolejce po przeróbki lub uszycie czegoś czekają trzy osoby ale nie żałuję. Cieszę się, że odnalazłam takie hobby a nie marnuję czasu na bezowocne siedzenie np. przed telewizorem. :D

heheh, dobre!!!
a "chomikiem" walczę jak mogę :) nawet ostatnio wygrywam :)

Wszystko idealnie obrazuje szycie! "Stacjonarne sklepy z tkaninami są jak sklepy z cukierkami - wchodząc zostawiasz wszelkie opory i mózg na progu. " Mistrz ! :)

Dobre! ;) wiem, że nie warto, to bez sensu i w ogóle... ale już chyba żyć bez tego nie umiem ;) u mnie największą zmorą jest kupowanie gotowych ciuchów. Od kiedy sama zaczęłam szyć, zaczęłam też zauważać jak kiepskie jest to, co jest w większości sklepów :( i najprościej w świecie szkoda mi spędzać czas w sklepie na szukaniu czegoś co się nada do ubrania, bo wiem, że w tym czasie sama bym to zrobiła... 2x lepiej, choć do poziomu zaawansowania o jakim marzę mam jeszcze lata świetlne ;)

Wszystko prawda. Ja jedynie opieram się tłustym ćwiartkom, bo ceny szaleńcze🙉

Z racji tego, że szyje od dziecka, jestem też krawcowa i jak w powyższych punktach nigdy nie mam się w co ubrać przyjęłam jedną zasadę przy kupowaniu ciuchów dla siebie. Jak mam coś przy nim przerobić to --nie biorę--....bo i tak nie ma kiedy przerobić a chodzić dalej nie ma w czym.

Oooo, ja jeszcze dorzucę jeden punkcik do kompletu: nie kupuje w sklepie bo oczywiście uszyję sama, bo taniej, lepiej, bo potrafię, a jak już ubranko gotowe to i tak nie wygląda tak pięknie jak na obrazku Burdzie -zawsze coś mi nie pasuje, coś bym zmieniła (niekoniecznie wiem co!), wiec i tak nadal nie mam czego na siebie włożyć....

Ja przygodę z szyciem zaczęłam w niedzielę i... w sumie to zobaczymy, co z tego wyjdzie, ale już widzę u siebie symptomy chomikowania i patrzenia na rzeczy pod kątem "to się na 100% przyda".
W ogóle super blog, ponieważ dopiero zaczynam, szukam po polskiej sieci inspiracji (wiem, że Pinterest etc.) i Twój blog jest jednym z niewielu, które są naprawdę fajnie zrobione.

Hobby bez dna, powiadasz? ;P Mogłabym coś na ten temat powiedzieć! :D

A to wszystko prawda! Nie da się ukryć ;)

Boski tekst :) płakałam ze śmiechu, zwłaszcza, że przy wielu punktach widziałam siebie ;)

Rozwalił mnie fragment o spiewaniu piesni przed szafą, a sklepy z ciuchami to prawdziwe sklepy z cukierkami :)

Ależ tu prawdy przenajświętsze nagromadziłaś ! :) Bez dwóch zdań- podpisuję się pod wszystkim obiema rękoma i nogami! A te króciutkie, szybciutkie prośby rodziny bliższej, dalszej i najdalszej o skrócenie/zwężenie/cośzrobienie - o losie...naprawde ciężko w takich chwilach być asertywnym i to z uśmiechem na ustach ;) Mimo wszystko jednak - kocham szycie - za ten ogrom możliwości kreowania siebie i mojego otoczenia :)

Hahaha, uśmiałam się! :D Dokładnie tak jest! Zbieram wszystko jak leci (materiały czy raczej ich skrawki mam poupychane po tylu kątach, że zamówiłam już sobie na nie worek papierowy z własnym logo - będą miały własne miejsce przeznaczenia, o! [A może nie przeznaczenia, bo przecież przeznaczeniem ich zamienić się w coś EKSTRA, SUPER i tak dalej ;D]), inwestuję, a wizyta w sklepie z materiałami... Ooooosz... To samo lumpeks - jak widzę tkaninę, która sprawia, że cokolwiek zaświta mi w głowie - biorę! No i to obmacywanie i oglądanie z każdej strony rzeczy w sklepach! Matko Kochana! Mam tak z maskotkami i pościelami - zwykle ich nie kupuję, bo upieram się, że sama zrobię lepsze!

Mamy przerąbane :P

Uwielbiam Cię czytać! <3
A lubię też jak robisz porządki i Twoje nieprzydatne przydasie lądują u mnie ;) :-*

Niestety cierpię na to samo. Zwłaszcza, że szyję od dzieciństwa - podpatrywałam mamę i dziobałam będąc małym berbeciem. Mam takie resztki nawet z tamtego okresu! I dokładnie pamiętam, jaką sukienkę chciałam wtedy uszyć lalce :P Cała reszta to też niestety prawda...

Kocham byc w szponach tego nałogu :)

O, mam dokłądnie tak. samo. NIe dotyka mnie tylko kolejna rzeczy do przerobienia od rodziny i znajomych, bo pod tym względem wyrobiłam sobie nawyk. Jak ktoś zaczyna "Serio? Masz maszynę? Bo mam taką spódnicę...",to od razu wchodzę mu w słowo "Niestety, mam troje dzieci i nie mam czasu na szycie dla nikogo innego" :) Na szczęście zazwyczaj działa. Wyjątki robię rzadko dla najbliższej rodziny.
Niestety, moja szafa straszy. Obiecałam sobie, że w wakacje wreszcie uszyję coś dla siebie. Zobaczymy, co z tego wyjdzie :)

Super podsumowanie :) zgadzam sie w 100%! Do listy dodałabym moze jeszcze poczucie frustracji, kiedy nie ma czasu na szycie, a pomysły buzują w głowie :) no i zdarzające się okresy, gdy nawiązanie jakiegokolwiek kontaktu z osoba szyjącą jest niemożliwe (objawy: błędne spojrzenia rzucane znad maszyny, mamrotanie pod nosem instrukcji z Burdy, szpilki w ustach etc.) :)

Oj jakie to wszystko prawdziwe! U mnie zwłaszcza sytuacja stosów ubrań do przerobienia dla rodziny i stwierdzanie podczas zakupów, że przecież ja uszyje sobie lepiej ;) Sama prawda, ale i tak uwielbiam szyć!
Genialny wpis, czekam na kolejne :)

O tak! Wszystko się zgadza! Choć ja już nie kupuję do przeróbki, czasem tylko, gdy mogę bez prucia i kombinowania wyciąć mały ciuszek z dużego :)
Moja szafa z materiałami jest większa od tej z ciuchami!!

Ojjj, ileż to ja mam w szafie rzeczy na przyszłość... Kiedyś kupowałam jak leci, bo "będzie świetnie leżeć, jak przytyję", a teraz "będzie świetnie leżeć, jak tylko tutaj zwęzić, skrócić, trochę zmarszczyć"... Chomikowanie opanowałam, odkąd się przeprowadziłam i mam mniej mebli. Jest wprawdzie jeszcze kawałek podłogi, ale poczucie estetyki i potrzeba łatwego sprzątania powstrzymują mnie od budowania wieży z pudeł. Za to czuję ten ból, gdy z kolei coś własnego zużytego trzeba wyrzucić. Jak to, wyrzucić?! Przecież sweter można pociąć na rękawiczki, na getry, na opaskę... Kiedyś z jednej bluzki za trudnej do zwężenia zrobiłam dwie pary majtek. ;]

Oj tak. Szewc bez butów chodzi. Komin dla siebie dziergam od 8 miesięcy. Wersja oficjalna: już zaczęłam dziergać by zdążyć na zimę.

zwlaszcza jesli chodzi o rodzine I znajomych to masz zupelna racje. W pewnym momencie mialam gore spodni do skrocenia, sukienek do zwezenia. A ja kupilam maszyne tylko po to aby od czasu do czasu uszyc sobie firanki!!! na szczscie babcia krawcowa nauczyla mnie tego I tamtego:)
pozdrawiam
AGA

och...ja mam za sobą dwa lata we własnej firmie, w której szyłam i haftowałam. a zaczęło się od mojej babci, Stefanii, która uczyła mnie szyć na oryginalnym Singerze. Babcia moja w '41 zrobiła papiery mistrza krawiectwa przy Izbie Rzemieślniczej w Warszawie główni dlatego, żeby móc prowadzić egzaminy czeladnicze w szkołach i uchronić młodzież przed wywozem do Niemiec. Więc to szycie miało bardzo emocjonalne podłoże. Ale nie wyszło. Nie chwyciło. Ale nic nie dzieje się bez przyczyny..ale to już zupełnie inna historia. Uwielbiałam szyć..i to jest przepiękna umiejętność... pozdrawiam serdecznie

Oj, strasznie apokaliptyczną wizję przedstawiłaś, to nie musi być tak. Począwszy od pierwszego zdjęcia - w mojej krawieckiej karierze pożegnałam może z 5 igieł. Żeby była jasność - szyję od ponad 30 lat, nie kupuje ubrań poza bielizną i okryciami wierzchnimi. Nie kupuje w lumpeksach, wolę nabyć materiał niż coś przerabiać. Nie lubię przerabiać i nikt też mi nic nie podrzuca. Sporadycznie kupuję w sklepach stacjonarnych, bo mało co mi się podoba i z jakością jest coraz gorzej. Sprzedawców, którzy nie potrafią podać składu tkaniny omijam szerokim łukiem. Z inwestowaniem w sprzęt też bym nie przesadzała - szyję na stębnówce z 1928r. Jedyne co kupiłam to półprofesjonalny overlock i to by było na tyle:) Poczuwam się jedynie do chomika, zwłaszcza, że odziedziczyłam sporo zasobów po babci, która przed wojną miała pracownię krawiecką. Godnie kontynuuję jej pasję kolekcjonerską:)
Pozdrawiam, Dobranoc

Z uśmiechem od ucha do ucha przeczytałam ten wpis bo zawarłaś w nim całą ciemną stronę szyciowego hobby. Trzeba być bardzo asertywnym by nie ulegać ciociom i koleżankom i prośbom a wszyjesz, skrócisz i przerobisz... Trzeba być uważnym żeby nie wpaść w pułapkę szwaczki Zosi samosi co to absolutnie uszyje wszystko sama. No a zajęcia sportowe typu "zdrowy kręgosłup" to obligo. Niedawno niestety sama się o tym przekonałam. Pozdrowienia

Wspaniałe! I mimo wszystko szycie jest super :D

GENIALNE!!!!
Ale i tak będę szyć

Myślałam,że tylko ja kupuje zetowe okazje na ciuchach i chomikuje. :)

Szycie to praktyczne z pożytecznym, jesteśmy wtedy po części samowystarczalne jeśli chodzi o ciuchy. Z drugiej strony nigdzie nie kupisz unikatowego ciucha, który możesz sama zaprojektować.