W ostatnim czasie miałam okazję gościć u siebie maszynę Juki TL2010Q. Uznałam, że dobrze będzie przybliżyć Wam ten model, tym bardziej, że nie znalazłam w internecie na jego temat żadnej polskiej recencji, a stanowczo warto przyjrzeć się tej maszynie bliżej!

W domu zapobiegliwego rękodzielnika nie może się zmarnować NIC. Znacie to, prawda? Skracamy spodnie, skracamy sukienkę - część mózgu odpowiedzialna za zaradność każe nam zostawić odcięte kawałki, ale coś podpowiada "ale po co?". Tak samo wygląda sprawa ze skracaniem zasłonek. Przyszedł czas, bym zajęła się odciętymi kawałkami, które wylądowały na stosie rzeczy i materiałów do przeróbki!

Czy istnieje bardziej praktyczny wakacyjny dodatek? Kiedyś wyobrażałam sobie życie bez takiej saszetki, ale odkąd ją mam - nie umiem! Lato to czas przygód dużych i małych, w których nerka sprawdzi się doskonale pozwalając schować najważniejsze i najbardziej podręczne rzeczy! Telefon, portfel, dokumenty, chusteczki, małą książkę, okulary, przekąskę - możesz je mieć przy sobie bez potrzeby noszenia torby czy plecaka! Nieoceniona podczas pieszych wycieczek, wypadów rowerowych, wszelkich aktywności, a także w codziennych obowiązkach!

Czasem okazuje się, że tkaniny mogą przypominać wino - wyleżakowane potrafią lepiej smakować, a nasza cierpliwość  potrafi mile zaskoczyć!

Co do praktyczności torby nie muszę nikogo przekonywać, a wiosenna pora i budząca się do rozkwitu roślinność sama zachęca do podkolorowania garderoby i akcesoriów! Mając to na uwadze powstał tutorial, dzięki któremu bez problemu uszyjesz wodoodporną torbę z impregnowanego papieru Washpapa w pastelowych kolorach. Tylko pomyśl o pasującej do niej kwiecistej sukience, wypadach z kocem i książką na piknik lub do parku, albo o wyjściu po zakup świeżej, pachnącej zieleniny! Torba jest na tyle duża, że sprawdzi się w każdej sytuacji! Przygody czekają, zaczynamy? 

Tego jeszcze nie było! W moim zachomikowanym stosie rzeczy do przeróbek i odkładanych latami materiałów zanurkował nikt inny jak.. Janek Leśniak!

Publikacja posta "Spowiedź materiałoholiczki cz. I" stała się dla mnie kamieniem milowym w cyklu "Po co to kupiłam?!". Po krytycznym przeszeregowaniu mojej masy rzeczy do przeróbki i materiałów odłożonych na wieczne "potem", wyspowiadaniu się Wam z niedoskonałości i pogodzeniu z myślą, że sama zapędziłam się w kozi róg wiem, że podjęcie porządków w praktyce wymaga sporo odwagi i spojrzenia sobie prosto w twarz i portfel. "Czemu to kupiłam?!" to jedno, ale "dlaczego ja to nadal trzymam?!" to drugie. Dziś weźmiemy ten temat na warsztat - przygotowałam schemat działania!

Jako osoba szyjąca na pewno natknęłaś/eś się na informacje o pojawiających się od czasu do czasu charytatywnych akcjach, wspierających materialnie uszytkami szpitale, hospicja czy fundacje. Sama nieraz włączałam się w tego typu działania i szyłam poszewki na poduszki czy zabawki. Niestety tak naprawdę te pojedyncze apele stanowią niewielką kropelkę w nieustannym morzu potrzeb - warto pamiętać, że swoimi rękami można wspierać potrzebujących cały rok. Uprzedzam - temat jest delikatny i momentami naprawdę trudny.

Nie mam się w co ubrać. Szafa pełna, ale... - znasz to? To do zacerowania, to zbyt krótkie, to niewygodne, tego koloru mam za dużo, w tym źle wyglądam, ale szkoda oddać. W okolicy świąt Bożego Narodzenia spojrzałam krytycznie na masę ciuchów (tych szytych przez siebie też) i musiałam sobie to powiedzieć: po co Ty to trzymasz?! Postanowiłam wypowiedzieć sama sobie wojnę, by w końcu poczuć się dobrze ze sobą. To samo musiało spotkać zachomikowane w pracowni zapasy tkanin i ubrań do przeróbki.